Imię pierwszego smoka to Xildrem, Świat Zapłakał.
Wiele lat temu, Selm oraz Kelm wspólnie tworzyli świat, rozwijając dzieło Stwórcy, który opuścił ich w pustym wszechświecie. Za sobą mieli już kilka planet, które pokryli lądem, wodą oraz życiem. Każda z nich była na swój sposób unikalna i w każdej jeden z następców Stwórcy umieścił cząstkę siebie. Tworzyli przez czas, który równie dobrze mógł być sekundą, co miliardem lat. Robili to jednak zgodnie i wytrwale. Do czasu.
To Selm był pierwszym, który zaczął głowić się nad tym, gdzie podział się Stwórca – istota, która obdarzyła ich możliwością myślenia i zapełniania wymiaru, który sama wcześniej wykreowała. Długo zastanawiał się Selm, jednak w końcu doszedł do rozwiązania. Postanowił nie dzielić się nim z Kelmem i w samotności odtworzył kroki Stwórcy, opuszczając brata i stając się Pierwszym, który Wymyślił.
Pomiędzy wieloma konsenkwencjami tego czynu znalazł się gniew Kelma, który nie potrafił powtórzyć czynów Selma. Jego zawiść nie miała granic. W swej wybuchowości niszczył całe planety, które wcześniej z bratem udało mu się zapełnić. W tym momencie uwolniły się emocje, które na zawsze skaziły dzieło Stwórcy czyniąc je takim, jakim jest dzisiaj. Po wielkiej destrukcji Kelm uspokoił się i powrócił do kreacji. Jednak to, co tworzył, nie było takie, jakie stworzyliby razem.
W spaczonym umyśle Kelma wyrósł twór, którego Stwórca za wszelką cenę chciał uniknąć. Wiele imion im potem nadawano, jednym z nich był – smok. Kelm uczynił z nich jedyne stworzenia, które potrafiły podróżować między planetami, a więc zamieszkiwać je i, co gorsza, najeżdżać. Podarował im olbrzymie, potężne skrzydła oraz dar krzesania ognia w najgłębszych czeluściach ich ciała. Uczynił je również inteligentnymi, a przy tym niebywale złośliwymi i gniewnymi. Pod tymi względami nie różniły się od Kelma.
On był zadowolony, jednak nie przewidział, jak koszmarne skutki wszechświat poniesie w przyszłości.
Imię pierwszego smoka to Xildrem, Świat Zapłakał.