Mike - Słynny bezgłowy kurczak

czytałam w jakiejś książce mojej kuzynki. zdechł z tego co pamiętam, bo się udusił, a strzykawka została na scenie ;x

Interesujące.

Cóż za zaje.biście interesująca historia! Wrzucaj więcej!
Teraz komenta nie usuniesz? ;_;
jk

Frajerskie

Fajna bajka :) Ale to niemożliwe ponieważ po odcięciu głowy przez tętnice czyli najważniejszej żyle nie dopływa krew i taki mały ssak jak kogut wykrwawi się w jakieś 2-4 min :) .

Aha i nie pisz np. niet ja wiem ze to znaczy nie z rosyjskiego ale niektórzy nie wiedzą.

Na miejscu z tego promieniowania które wywołał czarnobyl zgineło duuuuuużo ludzi.

Wkrótce osobliwość została zauważona przez szersze gremium. Bezgłowy kurczak stał się atrakcją w objazdowym muzeum dziwnych stworzeń takich jak np. dwugłowe cielę. Zdjęcia Mike'a zamieszczały także różnorodne gazety i magazyny. Sam Olsen został ostro skrytykowany przez ówczesnych obrońców praw zwierząt, którzy uważali, że nie powinien zostawiać przy życiu tak okaleczonego ptaka.
Same pokazy były dość dochodowym przedsięwzięciem. Olsen, który za wejście żądał 25 centów, zarabiał miesięcznie do 4.500 ówczesnych dolarów (50.000 w obecnej wartości). Zakonserwowana głowa ptaka także była pokazywana, lecz nie była to oryginalna głowa Mike'a, bo ta została zjedzona przez kota.
Mike zdechł w marcu 1947 w motelu w Phoenix, kiedy Olsen zatrzymał się na noc w trakcie podróży do domu z tournée. Mike dostał duszności w środku nocy. Ponieważ Olsen zapomniał zabrać strzykawki z miejsca ostatniego pokazu, nie zdołał uratować kurczaka.

Mnie to zastanawia..jakim sposobem on jadł..jak przeżył 2 lata ._.

nie uszkodzili mu kory mozgowej,dlatego przezyl

W poniedziałek 10 września 1945, farmer Lloyd Olsen z miasta Fruita w stanie Kolorado miał przyjmować teściową na kolacji. Żona wysłała go do kurnika, żeby zabił kurczaka. Olsen wybrał pięcioipółmiesięcznego Mike'a. Ponieważ dość wysoko przymierzył topór, większość pnia mózgu została w górnej, nie obciętej części kręgosłupa, ocalało także jedno ucho. Kurczak Mike stracił możliwość widzenia i gdakania, jednak nadal mógł słyszeć i regulować podstawowe funkcje życiowe.

Pomimo utraty dużej części tak ważnego organu, kurczak nadal wykazywał chęć do życia. Usiłował nawet nastroszyć się i zapiać, choć bez głowy nie było to możliwe. Gdy ptak przez dłuższy czas pozostawał przy życiu, Olsen zdecydował zatroszczyć się o Mike'a - karmił go drobnym ziarnem i płynami przez zakraplacz. Kurczak dość dobrze utrzymywał równowagę, chodził dość pewnie i spał na grzędzie. Codziennie o świcie usiłował zapiać, co brzmiało jak bulgotanie. Mike dość często jednak dusił się swoim śluzem, który rodzina Olsena usuwała za pomocą strzykawki.
Brak głowy nie zahamował także wzrostu Mike'a, który w momencie ścięcia ważył 1,1 kg, a przytył do 3,6 kg, zanim zdechł.