Masło

szczerze ja w całej kłótni o to ile jest płci widzę jeden główny problem: źle używane słowa .
Większość tej kłótni skupia się na języku angielskim a najwięcej w USA i stamtąd na inne rejony świata.
Problem jest w używanych słowach języka angielskiego który jak duża część wie większość Amerykanów kaleczy.
Zazwyczaj używane słowo gender jest tak naprawdę niedużo związane z słowami oznaczającymi płeć w innych językach.
Nawet w języku angielskim ma tak naprawdę inne znaczenie.
Gender oznacza bowiem tak naprawdę rodzaj , co w dużym stopniu koreluje z płcią lecz nie jest jej równe i odnosi się przede wszystkim do języka .
Prawidłowym słowem na płeć w języku angielskim jest sex , które dziesiątki jak nie setki milionów nie ogarniających kojarzy tylko z rozmnażaniem.
Przez to, że ludzie (zazwyczaj po obu stronach kłótni) nie rozumieją różnicy dochodzi do konfliktu oto ile tego jest.
Gender nie mówi o biologii a o języku , może być ich ile se q®w@ chcą . Za to sex u naszego gatunku są tylko dwie .
Jednakże przez to , że sami użytkownicy angielskiego nie rozumieją często różnicy przenosi się to w błędnej formie na inne języki.
Np. w języku polskim mamy już co najmniej 3 rodzaje (gender-rodzaj) i nie ma ograniczeń ile więcej możemy ich mieć.
Mamy jednak tylko dwie płcie i pewnie szybciej doszli byśmy do obupłciowości niż utworzyli nową gdyż taka jest po prostu nie potrzebna .
To jak mimo tysięcy lat nauki translacji wciąż mamy trudności z prawidłowym przekazywaniem informacji pokazuje jak zaawansowanym i nieustannie zmiennym tematem jest język z którym praktycznie każdy człowiek spotyka się na co dzień.

Każdego dosięga śmierć. Mogło minąć 35 lat od twojego urodzenia, i myślisz sobie że czeka cię pewnie drugie tyle życia ale w rzeczywistości nieustannie dotyka cię śmierć a twoje ciało było wielokrotnie anihilowane .Jeszcze przed narodzeniem umierają nam pierwsze komórki. Od tamtego momentu wciąż rękę na nas trzyma śmierć. Najdłużej żyjące ludzkie komórki są wstanie dociągnąć maks 7 lat a więc co ok. Siedem lat mamy całkiem nowe ciało .
Często po uświadomieniu sobie tego dochodzimy do dylematu statku Tezeusza.
Jeśli w konstrukcji na przestrzeni lat wymienialiśmy deski aż w końcu nie pozostała ani jedna orginalna , czy to wciąż ta sama konstrukcja?

Hullo

Kot

Wesołych Świąt!

losowanie mikołajkowe odbyło się, wyniku w galerii na moim profilu

Cześć,
Wyczuwam rzadki mix humanisty urozmaicony biochemicznymi zainteresowaniami i przemyśleniami. Być może znaleźlibyśmy wspólny język, ale to już jeja wykaże.
Do następnego zobaczenia w sekcjach komentarzy.

Pora wstawić tu kolejny tekst o niczym i o wszystkim.

Po obejrzeniu finalnego odcinka ToH , odblokowałem nowy poziom przemyśleń , przede wszystkim w ścieżkach opowieści. Nieraz bohaterzy przechodzili przez różne stany światopoglądów, czasem brutalne innym razem szczęśliwe , a jeszcze innym depresyjno-szalone. Już od lat posiadam scenariusz gdzie glówny bohater po procesie podobnym do zniszczenia całego wszechświata tej linii . W wyniku dojścia do szczytu możliwego rozwoju dochodzi do załamania światopoglądów, gdyż gatunek głównego bohatera, wymaga walki do rozwoju , lecz większość pozostałych gatunków tak samo jak i oni sami chcą by zapanował pokój nawet wy innych wymiarach i wszechświatach do których mogą się dostać . Bohater mimo , że zginął dziesiątki lub setki milionów lat temu, powraca , a jako , że był legendarnym przywódcą szybko zdobywa zwolenników. Dochodzi do Wojen z których brutalność i zniszczenie , mimo wszystkiego co dotąd dokonano jest na nie możliwym poziomie . Wszechświat zostaje zniszczony . Lecz jednym z celów było stworzenie nowego świata, i tak się dzieje. W nowym świecie panuje fantazja , najróżniejsze gatunki koegzystują. Lecz on , on pamięta . Mimo , że jego sojusznicy są niesamowicie blisko potężni , on zawsze jest w jakiś sposób potężniejszy w 1v1, tak samo i tu . Powoduje to, że zamieszanie które zawsze w nim było spore a masywne pod koniec, staje się jeszcze większe. Zawsze jednak był inteligentny .Postanawia się oddzielić. Dalsze wydarzenia nie są specjalne przez to wyraźne . Zawsze istniały w nim pewne paradoksy których był świadom , tak jak całego działania świata. Już na tym etapie pojawiły się pewne ciężkie kwestie , wypowiedziane bez słów, zawsze trzymające się ... trzymające się ... wszystkiego . Każdego świata , wszechświata, lini , multiversum, od fal i energii po największe części wszechświata.

Niedawno lecz pojawiła się nowa li...,nie , nie linia , przestrzeń. Bohater podróżuje po wymiarach i wszechświatach , żyje już.... już nie wie ile , nie wie jaką jest linią , jaką jest jego historia, wszystkie się zlewają , on się zlewa. Wie , że posiadł za dużą wiedzę, zbyt wielką na stworzony z ludzkiego umysł ani wszelki inny . Nie ma już wieku , położenia w czasoprzestrzeni. Wie , że dopadł go w końcu ten problem.

Koniec nie istnieje.
Coś co wydaje nam się prostą podstawową prawdą , jest kłamstwem, wszechświaty I wszelkie wersja mogą się zmieniać, ale koniec nie nadejdzie , bo zawsze coś zostanie.
Koniec państwa - niedobitki wciąż będą coś utrzymywać w swej kulturze.
Koniec rodu- jakieś fragmenty z ich genów wciąż będą istnieć.
Koniec gwiazdy- jej gazy staną się częścią nowych .
Przede wszystkim tak naprawdę jesteśmy jednym - kosmosem każdy atom z którego się składamy , energia która przez nas przeszła , jesteśmy kosmosem patrzącym na samego siebie

Selekcjonowane są osobniki, które posiadają porządane w danym środowisku cechy i tyle

Nowy dodatek z serii moich nudnych monologów o które nikt nie pytał .

Szczerze mam pewny specyficzny stosunek do dużych mam jednocześnie nie mam problemu z pół otwartymi niedużymi mapami , lecz jednocześnie uwielbiam ogromne mapy nie gęsto zapełnione np. W większości po prostu przeciwnikami lecz gdy są tagże odpowiednio zbudowane , bo często tworzy to duże obszary do których gracz przychodzi raz lub nawet nigdy przez kilka rozgrywek, jednocześnie też w wypadkach takich chciałbym mniej szybkiej z powodu kolejnego paradoksu . A mianowicie jednocześnie marudzę gdy muszę dosłownie dostać się z jednego końca na drugi, a jednocześnie czerpie z tego satysfakcje po przez wykonywanie po drodze najróżniejszych aktywności nawet gdy to po prostu siedliska przeciwników .
Przez szybką podróż jednak odczuwam wtedy dyskomfort z marnowania czasu .
Idealnym przykładem jest tu moja gra w serie Horizon. W ZD dosłownie mamy 4 misje główne karzące nam podróżować z jednego końca mapy na drugi , mamy wiele przestrzeni do których przyszedłem max 2 razy oraz możliwość szybkiej podróży . I mimo , że mapa jest obszerna z całkiem sporą ilością aktywności są one często nie proporcjonalnie porozmieszczane.
Uhh... w komentarzu pod memem rozpisuje się na 1200 słów a rozprawka zajmuje tydzień na stworzenie.
Czekam na komentarze,,za długie " 😉

@Zloty_bambus: oczywiście komentarz ten nie ma na celu nikogo obrażać

Poli , Poli
Dupa boli
Poli , Poli
Rodzić gnoji
Poli , Poli
Oliwiera goni
Poli , Poli
Dup@ ją boli

Qrw@ zmieniam się w pana poetę

Pod legendarnym komentarzem możecie zobaczyć teraz następujący wiersz:
O mistrzu wielki , mistrzu drogi .
Jak się mają twoje nogi ?
Jak się mają twoje pieski ?
Czyżby znikły niczym łezki?

Lato , jesień, wiosna , zima .
Strzałek w dół cała lawina .
Marzec , luty , kwiecień, grudzień.
Nikt tu nie ma o tym złudzeń.

Rzecz kolego mi tu miły
Czy to nie dla twej dziewczyny
Komentarzy łańcuch bardzo długi .
Bo rzekła , iż lubi gdy jest długi .

Lecz gdy zobaczyła burdel ten
Wzieła bardzo głęboki wdech .
Łapie się po kręgosłupie
,,***A za długie"

Pokój z Tobą i chomikami Twoimi! Pustawo tu, więc przynoszę Ci kwiatka, dbaj o niego i podlewaj, niech Ci pięknie kwitnie :)

Roztaczam ochronę nad profilem w imieniu Astrofizyka - pana