Profil użytkowniczki Anantashesha

Anantashesha

Nazwisko:

Ixba'ate’el

Kilka słów o sobie:

Jestem tu już jakiś czas, wypadałoby coś napisać.

Cześć, nazywam się Shesha i jestem transpłciową dziewczyną. Zachowałam swoje męskie narządy i nie zamierzam się ich pozbywać - czuję się dobrze ze sobą i bawią mnie wszyscy ci którzy zaczynają podskakiwać jak małpy z powodu tego co ktoś inny ma w majtkach.

Uważam że płeć to konstrukt społeczny. Nie da się uprościć jej do anatomii czy nawet genetyki. Moim ulubionym przykładem są tu osoby z zespołem wrodzonej niewrażliwości na androgeny - żyją jako kobiety, czują się kobietami, wyglądają jak kobiety i anatomicznie różni je od zdrowych kobiet tylko brak macicy i jajników. Najczęściej dowiadują się że coś jest nie tak dopiero podczas okresu dojrzewania, gdy zauważą że nie miesiączkują - ten i inne przykłady da się podawać w odpowiedzi na każdy twardy warunek jaki ktoś poda na zdefiniowanie płci. Spróbujcie - od dosłownie każdego warunku znajdą się wyjątki.
Wydaje mi się że nasze przywiązanie do "płci biologicznej" bierze się stąd że od dziecka szkoła przyzwyczaja nas do wielu uproszczeń. Prawda jest taka że każde dzielenie organizmów żywych na kategorie będzie, po pierwsze, uproszczeniem, po drugie, odpowiedzią na naszą ludzką potrzebę kategoryzowania i szufladkowania. Przyroda nie rozpoznaje takich kategorii jak "gatunek", albo jak "płeć" - są organizmy o danych cechach i my sobie je kategoryzujemy tak jak nam to jest wygodne. Problem w tym, że dla ludzi to przestało być wygodne. Zwróćcie proszę uwagę że ani do genitaliów, ani do chromosomów nie są na stałe przyspawane koncepcje takie jak to jak należy zwracać się do danych osób, albo jakie ubrania nosić - natomiast płeć niesie za sobą takie konotacje, dlatego nie może być definiowana wyłącznie na podstawie jakiejś jednej arbitralnie wybranej biologicznej cechy.
Może pojawić się zatem pytanie, jak zatem w ogóle definiować płeć? Cóż, dla mnie najlepszym byłoby całkowite pozbycie się tej koncepcji ze społeczeństwa i traktowanie informacji na temat tego jakie ktoś ma genitalia czy chromosomy tak jak się traktuje informację o grupie krwi czy skłonności do cukrzycy - ale rozumiem że jest to, przynajmniej na ten moment, rozwiązanie nierealne. Dlatego proponuję zdefiniować płeć jako konglomerat pojęciowy, gdzie przynależność osoby do danej płci oceniałoby się na podstawie spełnienia określonej liczby cech, które mają różną ważność w procesie takiej oceny. To rozwiązuje wszystkie problemy i jest całkowicie zgodne z naszą intuicją - w końcu nie zaglądamy pod mikroskop w celu sprawdzenia jakie ktoś ma chromosomy żeby wiedzieć czy zwrócić się do kogoś na "Pan", czy "Pani". Oczywiście, znajdą się osoby które nie będą dla naszej intuicji tak oczywiste, ale jest to problem którego żadna forma zdefiniowania płci nie rozwiąże.

To była opinia, a teraz garść suchych faktów. Osoby transpłciowe doświadczają silnych problemów psychicznych, takich jak depresja i myśli samob*jcze. Środowiska naukowe są zgodne, że przyczynami tych problemów są brak możliwości podjęcia tranzycji i brak akceptacji otoczenia.
Osoby transpłciowe są regularnie dyskryminowane i prześladowane ze względu na swoją transpłciowość.
Transpłciowość nie jest urojeniem. Istnieje coś takiego jak transpłciowość urojona, która występuje w niektórych odmianach schizofrenii. Leczy się ją przy pomocy leków przeciwpsychotycznych. Na realną transpłciowość takie leki nie pomagają i w tym przypadku zalecanym leczeniem jest tranzycja.
Transpłciowość to zjawisko na wskroś przebadane, w samym Pubmedzie są tysiące badań na ten temat. Da się znaleźć badania na temat tego że osoby transpłciowe mające akceptację otoczenia i dostęp do tranzycji prowadzą tak szczęśliwe życia jak osoby cispłciowe. Są badania o tym że mózgi osób transpłciowych różnią się swoją konstrukcją od mózgów osób cispłciowych ich płci przypisanej i trend w tej różnicy jest przesunięty w stronę płci preferowanej.
Są też badania na temat dzieci - transpłciowość wykryta we wczesnym wieku daje dużo lepsze rokowania o ile podjęte zostaną właściwe działania. Warto w tym miejscu dodać, że nikt nie robi dzieciom operacji SRS ani nie podaje hormonów - dzieciom podaje się jedynie blokery dojrzewania kiedy zaczyna się u nich okres dojrzewania. Posiadamy narzędzia do tego by wykryć czy dziecko jest rzeczywiście transpłciowe, czy tylko bawi się w udawanie, tak jak dzieci udają tyranozaura czy Supermana - ale nawet gdyby takie narzędzia zawiodły, to dzieci nie poddaje się żadnym procedurom które byłyby choć odrobinę nieodwracalne. Blokery dojrzewania można odstawić i wtedy następuje naturalne dojrzewanie, a statystyki pokazują że takie działanie jest w przeważającej większości przypadków na zdecydowaną korzyść.

To były fakty, a teraz wracamy do mnie.
Jestem feministką. Moje rozumienie tego pojęcia jest proste i nieskomplikowane - jestem zdecydowaną zwolenniczką całkowitego równouprawnienia płci na wszystkich płaszczyznach życia.
Uważam że zarówno mężczyźni jak i kobiety na wielu polach, najczęściej różnych, doświadczają dyskryminacji. Nie żyjemy już w patriarchacie, ale nadal doświadczamy jego echa, które krzywdzi wszystkich, nie tylko kobiety.
Jeszcze sto lat temu można było powiedzieć że kobiety mają w społeczeństwie zdecydowanie gorzej od mężczyzn. Dziś sprawa nie jest taka prosta. Nie można też oczywiście powiedzieć że sprawa się odwróciła i "heteroseksualni cispłciowi biali mężczyźni" mają dziś w życiu najgorzej. Wszyscy mierzą się z problemami na polu dyskryminacji płciowej, rasowej, społecznej i innej, i należy rozwiązywać problemy tam gdzie są, bez przekrzykiwania się kto ma gorzej a kto ma lepiej.
Tam gdzie mogę walczę o prawa wszystkich grup społecznych i nie widzę w tym żadnej trudności.

Jestem socjalistką. Nie jestem komunistką. Komunizm kiedyś oznaczał system oparty o równość klas, ale słowa zmieniają swoje znaczenia i dziś słowo to stosowane jest w tym znaczeniu tylko w kontekstach akademickich. We wszystkich pozostałych oznacza ono zbrodniczy reżim krajów takich jak ZSRR, którego nie popieram.
Socjalizm uważam za pewne spektrum systemów czy też poglądów politycznych oparte na szeroko rozumianej równości społecznej. Uważam, że system w którym dążyłoby się do równości i wspólnoty w społeczeństwie byłby lepszy niż obecny.
Uważam kapitalizm za fatalny system i irytuje mnie, że tak często kiedy próbuje się go słusznie skrytykować, pojawia się niemal zawsze i niemal natychmiast linia obrony która daje się sprowadzić do zdania "komunizm jest jeszcze gorszy". Zgadzam się z tym zdaniem, co do zasady. Jednak, po pierwsze, uważam że jeśli jedyną zaletą kapitalizmu jest to, że istnieje system jeszcze gorszy od niego, to tylko wspiera to krytykę kapitalizmu. Po drugie, jest to fałszywa dychotomia. Istnieją inne systemy niż kapitalizm i komunizm, jedne lepsze, inne gorsze.
Być może kogoś będzie to szokować, ale jestem przeciwna - jako ideom - samym podstawom kapitalizmu, takim jak pieniądz, handel, czy własność. Uważam że w idealnym społeczeństwie sprawdziłoby się hasło "każdemu według potrzeb, od każdego według możliwości" i powinniśmy dążyć do takiego stanu rzeczy. Być może ludzie nie są gotowi by stworzyć idealne społeczeństwo, ale do takiego ideału zawsze lepiej się zbliżyć choć trochę, niż oddalać.
Brak własności nie oznacza że ktoś może ci wejść do domu i zabrać telewizor a ty nie możesz nic z tym zrobić. Oznacza, że o tym co stanie się z daną rzeczą decyduje ten kto z niej korzysta. Brak własności wyeliminowałby takie patologie jak posiadanie na własność dziesięciu mieszkań które stoją puste, czy bogacenie się wyłącznie na wynajmie lub pracy swoich pracowników, nie wnosząc nic lub niewiele pożytecznego do społeczeństwa.
Potrzeby rozumiem nie jako "minimum potrzebne żeby nie umrzeć", tylko jako wszystko to czego człowiek potrzebuje, zarówno rzeczy podstawowe, jak i zaawansowane. Potrzebami są jedzenie i dach nad głową, ale też rozrywka i samorealizacja.

Mimo moich poglądów politycznych, nie głosuję na lewicę w Polsce. Polityka to często paskudna sprawa i mam sporo do zarzucenia polskiej lewicy.
Między innymi rzeczy takie jak to, że mają sobie absolutnie za nic prawa mężczyzn, albo to, że pojawiają się w niej głosy, które nie są jednoznacznie potępione i dopuszcza się je do debaty publicznej, jak na przykład głos o tym że w sprawach gw*łtu mężczyzn na kobietach powinno obowiązywać domniemanie winy.

Jestem ateistką. Cechuje mnie ateizm słaby, znany też jako nonteizm. Oznacza to, że nie mam pozytywnego przekonania o istnieniu Boga. Nie mam też pozytywnego przekonania na temat tego że jakikolwiek Bóg nie istnieje, choć mam takie przekonanie w stosunku do niektórych konkretnych wizji Boga.
Moja racjonalność nie znajduje w rzeczywistości żadnych przekonujących dowodów na to że Bóg istnieje, choć długo szukałam, a także znajduje przekonujące dowody na to że pewne koncepcje Boga są nieprawdziwe.
Nie wykluczam jednak możliwości tego, że jakiś Bóg istnieje, a wręcz moja emocjonalność bardzo chciałaby, żeby tak było, co odróżnia mnie od wielu ateistów i ateistek których spotkałam.

Na razie to tyle. Chętnie przyjmę każde wypowiedziane z szacunkiem pytanie i zaproszenie do dyskusji :)

Rozwiń opis

Zwiń opis

Doświadczenie:

poziom
doświadczenia

1049

punktów

Odznaki:

Łowczyni

Ile punktów doświadczenia uda Ci się uzbierać w ciągu miesiąca?

Koneserka

Za każdy materiał, który osiągnął popularność w ciągu miesiąca otrzymujesz punkt.

Bywalczyni

Czy uda Ci się logować każdego dnia?

Selekcjonerka

Za każdą ocenę nowego materiału w poczekalni zdobywasz punkt. Punkt przyznajemy za ocenienie materiału dodanego mniej niż 2 godziny przed oddaniem głosu.