Co mogę o sobie powiedzieć?
Jestem dziwakiem.
Bardzo dziwnym dziwakiem.
Zacznę od tego, że mieszkam w opuszczonym składziku podsufitowym w IKEI. Dobrze mi się tu żyje. Pojjem sobie klopsików. Wyśpię. Pobawię.
W stawie niedaleko trzymam swoje ukochane zwierzątko: srebrno-granatowego lewiatana o imieniu Wacek. Kiedyś miałem koto-jelenia, ale ten uciekł do Łodzi.
Dalej. Wygląd: nie wyglądam. Po prostu mnie nie widać. Choć jestem niewidzialny, mam humanoidalne, kształtem podobne do człowieka rysy ciała. Żeby w jakikolwiek sposób dało się mnie zauważyć, noszę różne dziwne ubrania oraz bandażuję głowę, by było mnie widać.
Nie wiem jak powstałem. Obudziłem się w składziku na mopy w pałacu kultury w dresie i okularach przeciwsłonecznych, i od tego czasu jakoś wędrowałem po świecie... aż znalazłem tą IKEĘ, i od tamtego czasu mieszkam sobie tu. Nikt nawet nie zdaje sobie sprawy, że tam jestem. Nikt, żaden pracownik, ani klient nie wie, że tu jestem, oprócz managera sklepu, który jest moim dobrym przyjacielem.

Status na teraz: jest w pyte