witam
i się pytam:
skąd to jest?

@Dziwak: a no z Instagrama a co?

@Dziwak:

hm.
jesteś tu w jakimś konkretnym celu, czy tylko wpadłeś się przywitać?

@Dziwak: jestem dawnym cieniem byłego użytkownika tej strony

tak?

@Dziwak: stęskniłem się za tobą

okeeej
a ja jakby nie rozumiem czemu po raz kolejny nawiedzasz mnie choć nawet Cię nie znam
czyżbyś był kolejnym multikintem eksperyment54?

@Kebasa_z_mema: tak?

@Dziwak: Aaa, spóźniłeś się już
No ale dobra
Masz jakieś magiczne przedmioty na sprzedaż?

@Kebasa_z_mema: mam pierścień ślepej kostuchy
podobno wzmaga szczęście noszącego w kierunku nie-umierania
a na co się spóźniłem?

@Dziwak: Aaa to nie ważne
Dobra, ile chcesz za ten pierścień?

@Kebasa_z_mema: to zależy czym możesz zapłacić
mogą być dolary, Guziki Międzytargowe, ruble, zwykłe polskie złote, dusze, części ciała
albo
informacja co mnie ominęło

@Dziwak: Moge ci zapłacić dwoma zgrzewkami coli, ale najpierw pokaż, że masz

@Kebasa_z_mema: pokaże, jak powiesz co mnie ominęło

@Kebasa_z_mema: O TY GNOJU
PAPUGO TY
AUKCJE MI POD NOSEM ZROBIŁEŚ
POMYSŁ SKOPIOWAŁEŚ

@Dziwak: Nic ciekawego, ktoś wstawił jeszcze raz mema z Tarzanem (tak, pierwszego na stronie) i admin go skomentował (a ja byłem w tym wątku)
To pokażesz?

@Kebasa_z_mema:

@Dziwak: Ok, to mogę go już odebrać?

@wactonieja: racja.
Niewiedza to radość, niezmącona przez przykre prawdy, które odkrywają się przed wiedzą. Niewiedza chroni, utrzymuje w błogości, niewiedza o duchach sprawia, że się ich nie boimy i nie jesteśmy na nie podatni.
Za to głupota, głupota jest klątwą czasami wrodzoną, czasami wpojoną, odgradzającą od rzeczywistości, zamykając umysł dla siebie i innych głupich. Głupota nie chroni i jest zaraźliwa, wywołuje problemy sobie i innym i sprawia niebezpieczeństwo.
Gdy atakuje ryczący niedźwiedź, a ktoś nie reaguje to jest głupi (albo bardzo odważny i głupi). Nie jest to niewiedza, bo nawet nie wiedząc co to niedźwiedź i jaki jest, osoby mądre będą wiedziały, lub domyślą się, że powinny w jakiś sposób uciec, lub się przed nim schronić.

@Dziwak: Myślę, że można to wypośrodkować jako wiedza-niewiedza-głupota. Gdzie niewiedza to jest w pewien sposób milczenie na takiej ''skali''.

@wactonieja: nie bardzo, wiedza to to, co wiesz, a głupota to to jak działa twój umysł

@Dziwak: Wiesz mogę się zgodzić bo na głupotę ogólną się składają poszczególne cechy charakteru i to one w większości przyczyniają się do jakby takiej ''głupoty''. Więc chyba się nie pomylę jak powiem, że niewiedza różni się od głupoty tym, że niewiedza (w ujęciu jako: błogosławieństwo) tak naprawdę nie istnieje dla człowieka, który jest ''niewiedzący'', bo po prostu on nie zdaje sobie z tego sprawy. Głupota jest po części niewiedzą, bo człowiek dalej nie wie o brakach. Ale na nią składa się jeszcze temperament i to jak się komunikujemy między ludźmi. Jakby za głupotą idą takie cechy przypisywane jako ''negatywne'' idiotyzm, bycie niegodnym zaufania, niechęć do relacji z drugą osobą. A z kolei za wiedzą (w ujęciu wiedza między kontaktami ludzkimi) też niesie za sobą poszczególne cechy charakteru. Możemy być podziwiani, odbierani jako szczerzy, dojrzalsi, pewni siebie (tylko w tym przypadku nie jest złudna). Tylko ze szczerością jest problem taki, że wiedza w takim ujęciu jaki ustaliliśmy wydaje mi się, że może być prezentowana na 2 sposoby. Obiektywnie czyli znamy wiele faktów, informacji, które istnieją faktycznie. Albo subiektywnie, czyli jesteśmy uznawani za mądrych poprzez nasz światopogląd, wartości. One same w sobie nie są jakby faktycznymi informacjami, bo są w naszej głowie. Ale można je poznać, bądź przyswoić czytając analizując itd. Wiem, że mogę teraz bazować na definicjach mądrości i inteligencji, ale chodzi mi o to, że można natknąć się dziś na coś na kształt, nazywania osób wyznające pewne poglądy jako ''kłamcy'' i tak to często ma swoje uzasadnienie, kiedy idea jakaś jest oparta na nieprawdziwych informacjach, stwierdzeniach itp. ale na przykład nazywanie ''opinii'' opartej na argumentach realnych jako kłamstwo jest pomyłką. Więc tak naprawdę zmierzam do tego, że granica między głupim/mądrym wyznaczana stale przez społeczeństwo, na co składa się też umiejętność komunikacji. Więc to jest chyba ważniejsze od wiedzy? Czy może jest na odwrót?

@wactonieja: wszystko zależy od idei i opinii. Ludzie czasami bezpodstawnie okrzykują inncyh głupimi, zwykle bo sami są głupi, i swoją "rację" zawartą w swojej głupocie uważają za najważniejszą i tokiem ich myślenia ten, kto nie myśli jak oni, jest głupcem. Ludzie tępi nie zauważają swojej własnej głupoty, bo ta odcina ich od świata. Granicy nie wyznacza społeczeństwo, tylko ten, kto tą granicę przekroczył, bo pokazuje jak ona wygląda. Nie chodzi tu o komunikację, bo niemowa, który komunikuje się tylko gestami, może być niezwykle mądry i inteligentny, a tymczasem mistrz wymowy może być tępy jak orzech laskowy. W głupocie i inteligencji ważne jest to, jak pracuje twój umysł, jak jest szybki, jak reaguje na tóżne sytuacje. Jeśli jest ospały, obojętny, podchodzi do wszystkiego jak wściekły pies, wynika to z wrodzonego braku inteligencji, dlatego głupota jest klątwą, nie winą głupiego, dlatego ja przez całe życie traktuję ludzi głupich z żalem nie do nich, tylko ich głupoty, bo nie wybierali, czy będą mądrzy czy nie. Nawet największy głupek może być dobry, i po tym należy oceniać poprawnie człowieka, bo tylko zaślepieni głupotą nie mogą dojść do zrozumienia, co owocuje w agresji.

@Dziwak: Wiesz mam pewne wątpliwości do:
,,Granicy nie wyznacza społeczeństwo, tylko ten, kto tą granicę przekroczył, bo pokazuje jak ona wygląda.''
Często ludzi inteligentnych określa się jako ''dziwnych'', po prostu niewiele osób je rozumie i przez to są oni odrzucani. I to nie jest to samo co nazywać kogoś ''głupek'', ale jeśli domyślnie tych ''dziwnie inteligentnych'' oddziela się od grupy to nie mogą oni wyznaczać tej granicy. Ale to jest jakiś procent w całym ogóle tych ludzi inteligentnych. Uważam, że tą granicę nie wyznacza sama wiedza, tylko sukcesy jakie za nią idą. Wiesz bo to jest dowód, że warto za czymś iść. Ludzie doszukują się stale kogoś kto ich poprowadzi do czegoś co jest ich celem. I to nie jest tak, że się z tobą nie zgadzam odnośnie tego pierwszego stwierdzenia, ale tutaj bardzo ważna jest ta komunikacja. Gdyby nie była ona ważna to nie było by żadnego problemu z ''nudnymi nauczycielami''. Bo tu chodzi o to żeby jakoś przekazać tą wiedzę. Zmotywować innych do podjęcia jakiś działań. Może w pewien sposób nie umyślnie zawężyłem w moim ujęciu słowo ''komunikacja''. Kiedy ona miała by być ''niezależna'' od wiedzy. I faktycznie może tak być jak ty mówisz ze dobry mówca tak naprawdę mało wie. Ale wtedy po co go słuchać?

@wactonieja: przez ciebie admin dał mi ograniczenie na ilość znaków w komentarzu

@wactonieja: Wiesz mam pewne wątpliwości do:
,,Granicy nie wyznacza społeczeństwo, tylko ten, kto tą granicę przekroczył, bo pokazuje jak ona wygląda.''
Często ludzi inteligentnych określa się jako ''dziwnych'', po prostu niewiele osób je rozumie i przez to są oni odrzucani. I to nie jest to samo co nazywać kogoś ''głupek'', ale jeśli domyślnie tych ''dziwnie inteligentnych'' oddziela się od grupy to nie mogą oni wyznaczać tej granicy. Ale to jest jakiś procent w całym ogóle tych ludzi inteligentnych. Uważam, że tą granicę nie wyznacza sama wiedza, tylko sukcesy jakie za nią idą. Wiesz bo to jest dowód, że warto za czymś iść. Ludzie doszukują się stale kogoś kto ich poprowadzi do czegoś co jest ich celem. I to nie jest tak, że się z tobą nie zgadzam odnośnie tego pierwszego stwierdzenia, ale tutaj bardzo ważna jest ta komunikacja. Gdyby nie była ona ważna to nie było by żadnego problemu z ''nudnymi nauczycielami''. Bo tu chodzi o to żeby jakoś przekazać tą wiedzę. Zmotywować innych do podjęcia jakiś działań.
Nawet jak chcemy przekazać ''fakty'', to trzeba je przedstawić w określony sposób, by móc odnieść sukces by potem wyznaczać granice ''wiedzy''.
Kiedy chcemy przekazać innym ''inteligencję'', to w zasadzie umiejętność komunikacji jest potrzebna, bo inteligencja jest subiektywna, więc trzeba ją przekazać innym. Ten pośrednik w postaci jakiegoś człowieka nie zawsze jest potrzebny, bo np jak uczymy się z książki, to ona też nas zaciekawia, zauważ związek ona też kiedyś zainteresowała nas, a my jesteśmy jej ciekawi. Czyli w zasadzie jest to samo co w przypadku jakiejś przemowy bo tez coś nas zaciekawia, przykuwa uwagę, motywuję itd. Może w pewien sposób nie umyślnie zawężyłem w moim ujęciu słowo ''komunikacja''. Bo to nie jest tylko jako rozmowa międzyludzka. Ale to są te uczucia, które często są efektem jakieś komunikacji. Ona miała by być ''niezależna'' od wiedzy. I faktycznie może tak być jak ty mówisz ze dobry mówca tak naprawdę mało wie. I to kiedy przekazuje jakieś suche fakty da się wyłapać. Ale kiedy przekazuje nam opinię odnośnie czegoś to faktycznie jest to trudniejsze. Ale to ten, który lepiej mówi wyznaczy tą granicę, bo więcej osób go będzie słuchało, odniesie sukces. Dlatego to może jest złudne. I to jest może po części takim efektem aureoli. Ale taka umiejętność rozmawiania to jest wartość sama w sobie. Niezależna od tego co chcesz przekazać. To też pokazuję, że środek przekazu sam jest przekazem.

@Dziwak: oj

@wactonieja: no cóż, po prostu poczekam

@Dziwak: no to tak na marginesie powiem, że dobry rozmówca w ciebie i ciesze się, że do ciebie zagadałem.